Hoi iedereen!
Mijn Erasmusavontuur begint te korten… Nog 3 dagen en ik ben alweer thuis. Wat is het mooi geweest en wat zal ik iedereen hier missen! Uiteraard heb ik de afgelopen weken niet stil gezeten. Hoewel ik wel veel stil heb gezeten op mijn stoel om alle taken en bachelorproef af te werken. Maar ik heb ook nog andere leuke dingen gedaan. Een overzicht van mijn laatste weken hier: Mijn stage was gedaan op 15 mei. Ondertussen lopen ook alle vakken op school op zijn einde of zijn ze al gedaan… Voor 2.8 (Content and Language Integrated Learning in a second language context) heb ik samen met Leo een eindpresentatie moeten doen. Hierna moest ik even niet meer naar deze lessen gaan omdat ik maar 4 ECTS opneem. De laatste les was woensdag en daar moest ik wel naartoe. Een les kan ik het eigenlijk niet noemen, want we hadden een examen. Het was even nadenken en de hersenen kraken, maar het is gelukt! Het volgende examen dat er aankwam, was op donderdag. Ik had mijn examen Spaans! Aangezien we heel veel taken hadden, had ik hier nog niet veel voor kunnen leren… Ik had dus ook wat stress, maar het is uiteindelijk wel heel goed gegaan! Voor 4.4 (Action Research) moesten we onszelf beoordelen op een les die we gegeven hebben tijdens de stage. Daarna zijn we samen met onze docent iets gaan drinken (zo gaat dat hier blijkbaar). De lessen van Basque Culture zijn nog niet beëindigd. Maandag hebben we daar onze laatste “les” van. We moeten een hele dag naar school en ons eindproject voorstellen. Daarna maken we er (hopelijk) nog een gezellige dag van! Het eindproject dat ik samen met Chari doe, gaat over pintxos. Op deze site, vinden jullie ons eindwerk: https://pintxosinthebasquecountry.weebly.com/ Ondertussen hebben we wel al heel veel werk gehad voor Basque Culture. We hebben twee video’s moeten maken. Een video over steden die we hadden bezocht en een video over een museum dat we hadden bezocht. Het lijkt een gemakkelijke opgave, maar toch eentje dat mij ontzettend veel tijd (lees: 3-4 dagen) heeft gekost! We moesten ook een presentatie doen over een boek dat we gelezen hadden. Voor mij was dat het poëzieboek “El gato negro del amor” (of “de zwarte kat van de liefde”, maar dan wel in het Spaans) van Kepa Murua, een Baskische schrijver. We moesten ook nog een presentatie geven aan eerstejaarsstudenten op onze universiteit. We moesten uitleggen hoe het onderwijssysteem in België er uitziet en dit proberen te vergelijken met het onderwijssysteem van het Baskenland. Als herinnering aan onze universiteit hier, heb ik een T-shirt gekocht met hun logo op! Naast veel voor de school hier en de school thuis (bachelorproef) te werken, hebben we ook nog wat proberen te genieten van onze laatste weken. Zo wilden we graag eens naar Oñati gaan. Ze hebben daar heel bekende grotten om te bezoeken: Arrikrutz. Om daar naartoe te gaan, moesten we vroeg opstaan. We besloten om dit op 20 mei te doen… Jammer genoeg besliste de buschauffeur daar anders over. Het bezoek was met gids en begon om 13.00u. De buschauffeur kwam te laat toe en zette ons ook nog eens NIET af aan de grotten, iets wat ze normaal gezien wel moeten doen. We hadden nochtans op voorhand geleerd om het in het Spaans te zeggen. We hebben dit doorgegeven aan de organisatie die de rondleidingen doet in de grotten en ze zeiden zelf dat die man gek is… Op 26 mei hadden we meer geluk! Onze docent was zo lief om ons met haar auto naar de grotten te brengen tegen 13.00u zodat we deze keer wel zeker konden gaan. En wat was het de moeite! Ik vond het geweldig en prachtig om te zien. Het was betoverend. (zie foto’s) Op 21 mei hebben we een daguitstap gedaan naar Pamplona. Deze stad staat bekend voor zijn stierengevechten. We wilden dit graag doen voor onze taak voor Basque Culture. Samen met onze docent zijn we deze stad gaan bezoeken. Zij is namelijk afkomstig van daar en wilde ons graag rondleiden. Het was een mooie stad, maar ik had er persoonlijk wel meer van verwacht. Op 22 mei kwam er dan de laatste Engelse les aan voor de Baskische meisjes… Het was een warme dag en we hebben het leuk gemaakt. We zijn samen gaan basketballen en daarna een cola gaan drinken. En toen begon ons afscheid… Op 30 mei gingen we iets drinken met enkele Mexicanen omdat ze niet naar ons afscheidsfeestje konden komen. Op 31 mei gaven we ons afscheidsfeestje… Ik denk dat het één van de leukste feestjes was die we hier gehad hebben. Het was moeilijk omdat het besef er kwam dat we elkaar nooit meer terug zouden zien, maar het was een mooi feestje, met tonnen vriendschap! Na ons afscheidsfeestje was het nodig het appartement te poetsen. Dit hebben we dan ook meteen grondig gedaan, zodat we het dit weekend niet meer zouden moeten doen. De dag is namelijk alweer voorbij gevlogen… Vanavond nemen we waarschijnlijk voor de derde keer afscheid van onze bovenburen, maar ik ben er zeker van dat we elkaar maandag ook nog zullen zien voordat we vertrekken. Dinsdag trek ik rond half 11 de deur van mijn Erasmusavontuur definitief achter me dicht. Ik ben zeker dat er heel wat traantjes zullen vloeien, maar ik ben dankbaar om wat ik hier geleerd heb en om de geweldige mensen die ik hier heb leren kennen! Ik zal blij zijn om mijn familie en vrienden terug te zien, maar ik zal triest zijn om de nieuwe vrienden die ik hier heb gemaakt, achter te laten… Nikita out. See you! xoxo
0 Reacties
Hoi iedereen! Here I am again :)
Alweer een hele tijd geleden! We hebben het hier momenteel dan ook enorm druk. We zitten in onze stageperiode, hebben heel veel taken en papers af te werken en we moeten ook nog wat ontspannen natuurlijk! De afgelopen weken waren mooi, leuk, adembenemend en ik zou ze zo weer willen overdoen! Er was één domper die mijn vreugde wegnam, maar daarover zo meteen meer. We hebben enkele dagen prachtig weer gehad hier in het Baskenland. Uiteraard hebben we hiervan geprofiteerd om enkele dingen te doen die nog op ons verlanglijstje stonden. Eerst en vooral, zijn we nog eens naar Donostia – San Sebastian geweest (de zee). Zonder enige twijfel, hebben we ons weer enorm geamuseerd, maar we moesten hier ook een schooltaak doen voor het vak Baskische Cultuur. We maakten foto’s en filmpjes en we stelden ons even in de plaats van een buitenstaander. We moesten noteren hoe we ons voelden, wat we roken, of we hier zouden kunnen leven enzovoort. Met andere woorden, hier hebben we het nuttige aan het aangename gekoppeld! Onze Belgische vrienden hier (Leo en 2 Walen) organiseerden ter gelegenheid van het warme weer een echte pool party. Hierna hadden mijn kotgenoten en ik een barbecue georganiseerd voor alle Erasmus studenten die het zagen zitten. Het was dan ook een warme, mooie en supertoffe dag! Op maandag 23 april startte ik met mijn eerste stagedag in Vitoria-Gasteiz, de hoofdstad van het Baskenland. Ik doe mijn stage in de multiculturele school Ramon Bajo, waar meer dan 50% van de leerlingen geen Spaans spreekt als moedertaal. Daarbovenop krijgen de leerlingen enkel les in het Baskisch. Er is wel een vak ‘English’ en ‘Español’. Mijn taak ligt er in om de Engelse leerkracht te volgen, de lessen te observeren, zelf ook enkele lessen te geven, en een handje toe te steken tijdens de lessen. Ik heb echt al enorm veel geleerd over het onderwijs hier. De school is echt eentje uit de duizend. Er zijn 3 verdiepingen met klassen die enorm groot zijn, op elk verdiep zijn er 2 of meerdere speeltuinen voorzien… met andere woorden, de leerlingen die hier les volgen, mogen hun pollekes kussen! Vanaf 2 jaar zijn ze hier welkom tot en met 12 jaar. De leeftijden lopen gelijk met die in België. Tot en met hun 5 jaar zitten ze in het kleuteronderwijs. Vanaf 6 jaar gaan ze naar het eerste leerjaar. De leerlingen krijgen hier Engelse les vanaf de leeftijd van 4 jaar. De Engelse leerkracht geeft dan ook les aan kinderen van 4 tot en met 12 jaar. Ik volg haar, dus kom ik ook met de kinderen uit de kleuterklas in contact. Zoals in België ook het geval is, lukt de omgang me beter met oudere kinderen, maar de kleuters zijn wel echt heel lief en ook bereid om Engels te leren! Ze vinden het leuk dat ik in hun klas ben, maar begrijpen niet altijd even goed dat ik hen niet kan verstaan. Tijdens mijn tweede stagedag was de Engelse leerkracht er niet. Ik heb dan lessen mee gevolgd in het 2de en 6de leerjaar. De les in het 6de leerjaar werd gegeven door buitenstaanders en ging over boulimie, anorexia en obesitas. Deze les werd in het Spaans gegeven, en tot mijn grote verbazing, kon ik er het meeste van begrijpen. De lessen in het 2e leerjaar waren allemaal in het Baskisch, dus hier verstond ik echt niet veel van. Ondertussen heb ik ook mijn eigen lessen er op zitten die ik moest geven. Ik koos ervoor om een presentatie over België te doen. Dit bleek enorm aan te slaan bij de kinderen want ze waren heel geïnteresseerd naar het land waar ik vandaan kom. Tijdens het vak Baskische cultuur hebben we heel wat geleerd. We leerden verschillende volksdansen van over het hele Baskenland en we leerden enkele woordjes Baskisch. Zo leerde ik volgende woorden: muxua (een kus), etxea (huis), eskerrik akso (dankje), bai (ja), ez (neen), mesedez (alstublieft), kaixo (hallo), agur (doei), vale (oke), venga (kom op) en zoveel meer! De vraag is alleen of ik het allemaal ga kunnen onthouden, naast al het Spaans dat ik hier ook leer… We maakten ook een dictee over onze geleerde woorden en dit bracht de nodige hilariteit met zich mee! Voor dit vak moeten we ook een boek lezen van een Baskische schrijver… Aangezien ze hier amper/geen Engelse vertalingen hebben van deze boeken, en ik geen boek wilde kopen, koos ik voor een Spaans poëzieboek! Ik ben benieuwd wat ik ervan zal begrijpen… Ik ga ook nog steeds iedere dinsdag naar de Baskische kinderen voor Engelse “les”. Gisteren hebben we samen pannenkoeken gebakken… Wat een avontuur! We deden alle ingrediënten in een grote kom, maar braken toen de eieren en wat bleek… een rot ei! IEUW Uiteindelijk zijn we opnieuw begonnen en konden we smullen van verse pannenkoeken met nutella, hmmmmmm! Voor de rest zijn we nog naar een Chinees restaurant gaan eten voor een Mexicaan zijn verjaardag, hebben we de ‘Dag van Vitoria’ gevierd op 27 april en heb ik een nieuw kaartspel geleerd: copycat. Samen met Eva en Chari ben ik nog naar de kermis geweest hier in Mondragon. Chari en ik konden het dan ook niet laten om op een attractie te gaan! Voordat we terug naar ons appartement gingen, kochten we nog lekkere churros en oliebollen. Maar de allermooiste dag sinds ik hier in het Baskenland ben, was ongetwijfeld op 1 mei… We moesten niet naar school en hadden geen stage, dus besloten we een uitstap te maken. We vertrokken in Mondragon rond 9 uur en zo’n 5 uur later kwamen we aan op de plek waar we al zo lang naar uitkeken: de Dragonstone uit de serie Game of Thrones. Natuurlijk noemt dit niet echt de Dragonstone, maar wel Gaztelugatxe. Wat een geweldige dag, volle zon, prachtige uitzichten en een wondermooie herinnering! We geraakten hier niet zomaar en hebben heel wat moeten reizen, wachten en zuchten om er te geraken, maar met een aantal kilometers in onze benen, kwamen we eindelijk aan in deze betoverende omgeving. Als je mij niet gelooft, neem dan gerust een kijkje bij mijn foto’s! Na regen komt zonneschijn, maar omgekeerd is dit jammer genoeg ook waar… Na de mooiste dag van mijn hele Erasmus avontuur, kwam de meest trieste dag van mijn Erasmus avontuur… Op 3 mei zou ik vertrekken richting Madrid. Mijn docenten stonden er absoluut op dat ik Madrid moest zien en dan zou ik Arnout ook terug kunnen zien (een vriend die ook op Erasmus zit, maar dan in Madrid). Met mijn gewonde teen (die na 3 weken nog steeds niet helemaal genezen is) trok ik naar de bushalte (zo’n 2,5 kilometer hier vandaan). Daar zou ik de bus nemen richting Madrid. Ik was een halfuur op voorhand… en ik wachtte… en ik wachtte… maar mijn bus kwam niet opdagen. In totaal heb ik 3 uur gewacht op mijn bus die nooit zou komen. Byebye money, byebye trip to Madrid… Ik probeerde maar liefst 6 telefoonnummers te bellen, maar niemand nam op… Enorm teleurgesteld ging ik terug naar huis. Gelukkig waren mijn liefste kotgenoten en Leo me aan de bushalte komen halen en komen troosten… Madrid zal dan niet voor tijdens Erasmus zijn, en Arnout zal ik hier ook niet meer zien, maar we hebben afgesproken dat we dit goed zullen maken tijdens de zomervakantie! Na regen komt dus zeker nog zonneschijn ;) PS. We hebben een nieuw huisdier in ons appartement, en hij heet Karel(tje). Eva heeft hem al een paar keer uitgelaten. Ra ra ra… het is een vlieg :D Regenachtige groetjes en tot snel, Xxx Nikita Hey iedereen!
Hier ben ik weer met mijn avonturen van de afgelopen 3 weken in het Baskenland! Van 24 maart tot en met 8 april was het paasvakantie. Het reisje naar Alicante heb ik in mijn vorige blog beschreven. Dit ging door van 24 tot 27 maart. Op 29 maart kreeg Eva bezoek, 30 maart Wendy en 31 maart Chari. Ik bleef dus alleen over. Perfect om aan mijn bachelorproef te werken. Pasen heb ik dus alleen gevierd, zonder paaseitjes jammer genoeg, want dat verkopen ze hier blijkbaar niet… Op 3 april was het eindelijk aan mij om bezoek te krijgen én kwam mijn Pasen van thuis mee, lekkere paaseitjes die mijn mama had meegegeven met mijn vriend! Het was zo’n gelukkig weerzien met Benjamin (mijn vriend) en Nick! We hebben ontzettend veel plezier gemaakt samen. Het was dan ook echt prachtig weer. Eerst gingen we een berg beklimmen in Mondragon zelf. De dag erna zijn we naar Bilbao geweest met een mooie 26°C en hebben we (opnieuw) het Guggenheim museum bezocht. De vrijdag zijn naar San Sebastian geweest waar het 27°C was. Het perfecte weertje dus om met onze voeten in zee te gaan. In de avonden speelden we UNO, poker of keken we naar iets online (zoals voetbal, het blijven 2 jongens natuurlijk ;) ) Natuurlijk was het opnieuw een heel moeilijk en emotioneel afscheid. Toen ze weg waren, maakte ik nog enkele taken voor school (de vakantie startte hier een week vroeger en eindigde ook een week vroeger) en werkte ik opnieuw verder aan mijn bachelorproef. Na 3 afspraken te hebben gemaakt met onze huisbaas, kwam hij uiteindelijk de derde keer opdagen. We betaalden de huur voor de maanden maart en april, maar van zijn beloftes hadden we nog steeds niets gezien... Een stofzuiger hebben we nog steeds niet gekregen, ook geen koffiezetapparaat, het internet werkt nog steeds niet goed, de loodgieter is nog niet geweest en ik heb nog steeds geen nieuw bed… Op school vond ik het niet meer zo leuk. Voor 2.8 veranderden we van groep en mijn nieuwe groep negeerde me compleet. Ze voelden zich echt niet comfortabel om in het Engels te spreken, waardoor ik telkens genegeerd werd wanneer ik iets vroeg/zei. Ik vond dit heel jammer en ook echt een gemiste kans voor hen. Omdat ik maar 4 studiepunten opneem voor dit vak mag ik vanaf nu het ‘hulpje’ zijn van de leerkracht. Dit houdt ik dat ik een ‘floater’ ben en iedere les bij een andere groep zal aansluiten (hier ben ik best gelukkig mee!). Na de les zal ik telkens verslag moeten uitbrengen aan Sinéad, de docent, over hun Engels, hoe goed ze meewerken in het groepswerk etc. Baskische Cultuur: Ik was heel enthousiast om dit vak te kunnen volgen want ik was best benieuwd naar de cultuur hier. We kwamen nog maar binnen in de eerste les en ineens werden al verschillende taken naar ons hoofd gesmeten. In het begin was ik best gefrustreerd want normaal zouden we veel uitstappen doen samen en zouden de taken verder uit elkaar liggen, maar dit was niet het geval omdat de lessen nu pas begonnen. Zo moeten we bijvoorbeeld een taak maken over een museum. Best stom omdat ik al twee keer het Guggenheim had bezocht, maar uiteindelijk heb ik een gratis museum gevonden in Vitoria en was het heel mooi. Het was een archeologisch museum en ik vond het best indrukwekkend. Ik was ook enorm blij dat ik in dit gratis museum mijn taak kon maken. Voor de rest van de tijd hebben we ook veel leuke dingen gedaan, zoals naar een rugbywedstrijd gaan kijken in de volle zon, naar Pintxo Poté gaan, kotfeestjes, in het park gaan zitten… In de regen is het hier dan niet zo gezellig, eens de zon begint te schijnen, leeft gans Mondragon. Ondertussen ben ik ook al 2 keer Engelse les gaan geven aan de Spaanse kinderen. Ik vind het echt leuk en ook de kinderen hebben zich al geamuseerd! Vorige dinsdag zijn we Vitoria gaan bezoeken in het zonnetje. ’s Avonds zijn we naar onze bovenkotgenoten geweest want hier is er een soort trend waarbij de jongens van Erasmus allemaal hun haar bros scheren. We hebben dit hele proces van op de eerste rij kunnen volgen! Voor de volgende dagen staan er ook nog leuke dingen op het programma: we gaan zaterdag naar San Sebastian of Zarautz (surfersdorpje), we hebben zondag een barbecue en een poolparty. Op maandag begin ik met mijn stage in Vitoria! Wat spannend! Om af te sluiten, wil ik jullie nog één tip meegeven: let op met de douches in Mondragon, ik heb namelijk mijn teen gebroken (of gekneusd, daar ben ik niet zeker van want ben niet naar de dokter gegaan, maar de kleur van mijn teen en de pijn zeggen genoeg!) bij het in de douche stappen… Vele zonnige groetjes uit het prachtige Mondragon, Nikita xoxo ¡Hola amigos!
Hier ben ik weer! Het is ondertussen al wat langer geleden dat ik iets van me liet horen. Het waren drie drukke weken! Op 10 maart vierden we Chari (mijn kotgenoot) haar verjaardag! ’s Nachts bakten we een chocoladecake en versierden we ons appartement. ’s Ochtends was het een hele verrassing voor haar! ’s Avonds gingen we gezellig eten met ons vier en daarna gaven we een kotfeestje voor onze bovenkotgenoten ( = Erasmusstudenten die 11 verdiepingen boven ons op kot zitten) en Leo. De andere Erasmussers ontmoetten we in een plaatselijk danscafé later op de avond. Dit gebeurt wel vaker, want het is echt een toffe bende waar we eindeloos plezier mee kunnen maken. Zo gaan we iedere donderdagavond naar Pintxo Poté en worden we ook regelmatig uitgenodigd voor kotfeestjes. We zijn hier dus heel sportief, want we gaan vaak dansen! Daarenboven hebben Wendy en ik ons zwemavontuur nog steeds niet opgegeven! We vonden een goedkoper zwembad in Eskoriatza (heel dicht bij onze universiteit) en kochten ons meteen een abonnement van drie maanden. Met korting van de universiteit betaalden we uiteindelijk maar 24 euro! Van 15 tot en maart 20 maart werd ik herenigd met mijn mama! Ik was zo blij dat ik haar eindelijk terugzag! We vertoefden eerst twee dagen in San Sebastian en reisden erna door naar Bilbao. Ook daar verbleven we twee dagen. De laatste twee dagen moest ik terug naar de les en kwam mijn mama mee naar Mondragon. In San Sebastian was het echt prachtig weer. We hadden dan ook echt het gevoel dat we samen op vakantie waren. In Bilbao sloeg het weer dan helemaal om… Daar hadden we bijna alleen maar regen en toen we toekwamen in Mondragon begon het heel hard te sneeuwen. Met andere woorden, mijn mama heeft hier alle weersomstandigheden gezien! Ze ging ook met me mee naar mijn school. Ze was heel benieuwd waar haar (niet meer zo kleine) meid naar school ging. Jammer genoeg was het snel weer dinsdag en moesten we opnieuw afscheid nemen van elkaar. Ik heb er enorm hard van genoten om haar terug te zien!!! Dankuwel mama!!! Terwijl ik met mijn mama weg was, heb ik mijn beste Spaans proberen boven te halen (al was dat niet echt vet…). Toch gaan de Spaanse lessen hier steeds beter en beter en heb ik al veel bijgeleerd. Na 4 weken Spaanse les te hebben gehad, begin ik steeds meer te begrijpen van wat de Spanjaarden en Mexicanen hier allemaal zitten te zeggen, al klinkt het ook soms nog allemaal Chinees voor mij. Onze leerkracht Spaans heet Carmen en is echt een lieve madam! Haar tactiek is zoveel mogelijk gesprekjes met ons te voeren in het Engels, maar langzaamaan over te gaan naar het Spaans. Soms gebruikt ze ook Spaanse woorden tussen haar Engelse zinnen. Ook wij moeten steeds meer verhaaltjes vertellen in het Spaans. Zeker geen gemakkelijke opgave, maar zo leren we het wel sneller! Ook leerden we al tellen in het Spaans! Niet tot 10, zoals je zou verwachten van beginnelingen, maar wel al tot 1 miljoen! Waarschijnlijk zullen we zo’n grote getallen nooit nodig hebben, maar je weet maar nooit hé ;) We leerden ook het alfabet opzeggen, onze naam spellen en werkwoorden vervoegen! Naast de Spaanse lessen, zijn de lessen op de universiteit nu ook echt volop aan de gang. Voor 2.8 (Content and language integrated learning in a second learning context) moeten we iedere les groepswerk doen. Ik zit samen met drie lokale Baskische studenten: Leire, Tamara en Unai. Het zijn drie heel sociale studenten en ik vind het echt tof om met hen in de groep te zitten. Hoewel Unai alleen maar geïnteresseerd is in mijn leven en in België en niet in de lessen, gaan de groepswerken toch nog redelijk goed vooruit. Ze maken de lesblokken van 2 uur en 15 minuten toch ietsje minder zwaar. Voor de groepswerken moeten we vaak wetenschappelijke teksten lezen (in het Engels uiteraard) en hier een opdracht rond maken. Zo hadden we rond een artikel eens een posterbeurs. We maakten een poster en moesten dit voorstellen aan onze medestudenten. Het ging over de aanpak van de Baskische scholen en hoe ze inspeelden op immigranten van over de hele wereld. De lessen van 4.4 (Action research within the foreign language classroom) zijn nog niet vaak doorgegaan. Tane, onze docent, was telkens afwezig of er was een staking… We kregen uiteraard wel vervangende taken die niet altijd even simpel waren… Zowel voor 2.8 als voor 4.4 hebben we al een eindwerk van de eerste unit moeten indienen dat meetelt voor onze eindquotering in juni. Voor 2.8 moesten we een ‘Learning Diary’ schrijven. Dit is een soort dagboek dat we moeten bijhouden waarbij we reflecteren over het leren in een andere taal. Voor 4.4 hebben we een paper moeten schrijven over twee wetenschappelijke artikels die we moesten lezen. Over de stage die ik hier moet lopen, weet ik jammer genoeg nog steeds niks. Wel zal ik normaal gezien meedoen met een project in Aretxabaleta (een dorpje wat verderop). Het is een Engelse leerkracht die een World Fair organiseert. Dit houdt concreet in dat ze verschillende landen voorstelt aan de leerlingen met de belangrijkste elementen uit dat land, zoals eten, bezienswaardigheden… Ik heb de eer om in de klas te gaan en België voor te stellen. Om nog meer ervaring op te doen, heb ik op 21 maart een sollicitatiegesprek gehad in Eskoriatza. Ik kwam in contact met Asier, een Baskische man met twee dochters – Maddi en Haizea – die graag een Erasmusstudent in ‘dienst’ wou nemen om zijn dochters Engels aan te leren. Concreet betekent dit dat ik met deze meisjes in het Engels bezig moet zijn, zoals spelletjes spelen, een cake bakken, sporten… Zo komen ze meer met de Engelse taal in contact in dagelijkse situaties. Vanaf 10 april mag ik iedere week deze kinderen iets bijleren! Momenteel is de paasvakantie hier bezig. Het is een week vroeger begonnen dan in België, maar het eindigt dan ook een week vroeger! Op zaterdag vertrok ik samen met Chari en Wendy naar Alicante. We hadden het hier in Mondragon wel gehad met de regen en de koude, dus vertrokken we naar de zon! Hoewel het niet goed begon, maakten we er een superleuke citytrip van! Waarom het niet goed begon? De heenreis was een ware hel voor mij… Er was superveel turbulentie op het vliegtuig waardoor ik enorm misselijk was. (lees: met een zakje in de hand zitten en hopen dat ik mijn eten van ’s ochtends niet te zien zou krijgen) In Alicante zelf hadden we heel veel plezier en we hebben elk hoekje van de stad gezien, in combinatie met een prachtig zonnetje waardoor we met een kleurtje terugkeerden naar Mondragon op dinsdag. We beklommen een prachtige berg met een kasteel (‘Castle on the hill’ zou Ed Sheeran zingen), we bezochten kerkjes, parkjes, de zee, gezellige straatjes en uiteraard ook het shoppingcenter. Het was wel een serieuze citytrip! Chari en Wendy hielden telkens hun stappenteller in de gaten. Zaterdag zaten we aan 16.000 stappen, zondag waren dat er 18.000 en op maandag hebben onszelf nog maar eens overtroffen met meer dan 20.000 stappen! Met andere woorden, onze citytrip was er eentje om in te kaderen! 3 april komen Benjamin (mijn vriend) en Nick me bezoeken! Wat kijk ik hier naar uit!!! Maar jammer genoeg dient de vakantie niet enkel om te reizen, en om familie en vrienden te ontvangen… Er moet ook gewerkt worden! Zo kregen we een grote taak voor het vak 2.8 en moet ik ook verder werken aan mijn bachelorproef. Na de paasvakantie beginnen ook eindelijk de lessen van de Baskische cultuur! Ik ben benieuwd! Al zijn mijn klasgenoten ook zeker bereid mij kennis te laten maken met de Baskische cultuur. Ik ben alvast heel benieuwd naar de rest van mijn avontuur hier! Tot snel! Xxx Nikita ¡Hola todos!
Ondertussen heb ik mijn eerste Spaanse lessen al gehad en kan ik mezelf al voorstellen: Me llamo Nikita. Tengo 22 años y soy un estudiante en Eskoriatza. Veel is het niet, maar het is een begin hé! Ik ben benieuwd naar wat we nog allemaal zullen leren in de Spaanse lessen! Deze zullen vanaf nu 2 keer per week plaatsvinden, op dinsdag en donderdag. Voor de lessen op de campus in Eskoriatza neem ik in totaal 20 studiepunten op. Voor de Spaanse lessen neem ik geen studiepunten op, maar dit neem ik er gewoon bij, just for fun! Om mijn studiepunten in Eskoriatza op orde te krijgen, was het een groter probleem. Normaal zijn het allemaal vakken van 6 studiepunten, maar ik moet er maar 20 opnemen dus hebben ze enkele vakken lichter moeten maken voor mij. Na heel wat onderhandelingen is dit dan ook gelukt! Zo meteen vertel ik verder over school en de verschillende vakken die ik hier volg, maar eerst ga ik vertellen wat we nog gedaan hebben de afgelopen 2 weken naast naar school gaan en lessen volgen. Mijn kotgenoten en ik waren last minute uitgenodigd op een feestje bij iemand thuis en hier gingen we dan ook met veel plezier naartoe. Er waren heel wat Erasmus studenten, maar vooral een overvloed aan Mexicanen. Sando, één van die Mexicanen, vertelde me dat ze hier met 24 zijn! (slik) Hij vertelde me dat er ook een Mondragon University was in Mexico en dat ze vaak maar één keuze hebben voor Erasmus, hier naar Mondragon komen dus. We hebben de afgelopen 2 weken ook heel veel gewandeld. We zitten hier omgeven door prachtige bergen en hier maken we zeker gebruik van om wat spieren te kweken. Het is af en toe wel wat lastig om helemaal naar boven te klimmen, maar het uitzicht loont dan weer. Ik blijf me verbazen over de schoonheid van deze omgeving! Het verhaal van de huisbaas, Roberto… We hadden afgesproken dat hij op maandag 26 februari zou langskomen met een WI-FI versterker, een stofzuiger (want ja, ik moet nog steeds oneindig veel niezen) en met een koffiezetapparaat. Een uur op voorhand stuurde hij dat hij er niet zou geraken dus spraken we af dat hij de dag erna zou komen om 15.00 uur… We wachtten… en wachtten…. Geen spoor van Roberto. Ik stuurde hem een bericht 10 minuten voordat het 15.00 uur was om hem te zeggen dat we er niet zouden zijn als hij later was. Geen antwoord… het bericht werd afgeleverd, en gelezen, maar er werd niet op geantwoord. Ook de volgende dagen niet… We werden hier alle vier toch echt wel wat kwaad om. Hij heeft beloftes gemaakt die hij niet is nagekomen. Op zaterdag stuurde hij plots een bericht in de namiddag dat hij zou langskomen… Ja, helaas… Wij waren niet thuis want het was mooi weer en we zaten op de bus richting zee… Uiteindelijk heeft hij dan toch de WI-FI versterker in de brievenbus gestoken. Normaal zou hij al geweest moeten zijn voor de rekeningen en voor de huur van het appartement, maar opnieuw laat hij niks meer van zich horen. Wat een gedoe! Gelukkig hebben we een stofzuiger mogen gebruiken van andere Erasmus studenten omdat het niet meer uit te houden was… We zijn dus naar de zee geweest op zaterdag, opnieuw naar Donostia. Het was prachtig weer. 18 graden en geen beetje wind, wat zalig! Het was echt genieten die dag! Jammer genoeg is het hier niet altijd zo’n mooi weertje. Het is ontzettend wisselvallig. Van -6 graden de ene dag naar 12 graden de andere dag en de volgende dag alweer 18 graden… En dat voel ik… Ik loop hier wat ziek rond door de constante weersveranderingen. Ik hoop dus dat er snel wat regelmaat in het weer komt hier… Maandag waren we het wat beu dat we eigenlijk bijna iedere dag of om de 2 dagen naar de winkel moesten om eten… We ontdekten een nieuwe winkel waar ze met winkelkarren reden en kregen toen de geniale ingeving om met de kar naar huis te rijden. Wat een avontuur! Met 2 winkelkarren richting ons appartement. Gelukkig spreken de mensen hier geen Engels, want ik wil niet weten wat ze dachten van ons. Ze keken nogal vreemd op toen ze ons met de winkelkarren zagen rijden! Uiteraard hebben we dit eerst gevraagd en daarna de karren braaf teruggebracht naar de winkel. Wie de foto’s van mijn avonturen hier wil zien, neem gerust een kijkje bij “Foto’s”. Naast het genieten en uitstapjes maken, volg ik hier dus ook les! Ondertussen zit mijn tweede week les er al op en krijgen we elke dag wel wat huiswerk mee. De eerste week school was eigenlijk een introductieweek. Dit wisten we pas de dag dat we toekwamen op school. Veel hebben we niet gedaan, want er waren maar 3 dagen ingepland, waarvan 1 dag al wegviel door de zware sneeuwval. (de lessen gaan hier niet door als het sneeuwt, wat een systeem!) Deze week gingen de lessen gewoon door zoals gepland. Op donderdag heb ik sowieso geen les, maar deze donderdag had niemand les. Het was namelijk Internatiale Vrouwendag en hier in Spanje wordt dat blijkbaar heel serieus genomen. De vrouwen gingen niet gaan werken, ze staakten en kwamen de straten op. De Spaanse les ging wel gewoon door. Ook Pintxo Poté ging door. Uiteraard gingen we hier weer heen. Zowel vorige week als deze week. We beginnen de mensen hier al wat te kennen, zowel de andere Erasmus studenten, als de lokale mensen hier. Op de universiteit van Mondragon zal ik 3 vakken volgen, aangevuld met stage in een lokale school en Spaanse lessen aan Mondragon Lingua. Aan elk vak van Mondragon Unibertsitatea wordt een getal toegekend. Het eerste getal staat voor het jaar waarin de lokale studenten dit vak krijgen en het tweede getal staat voor het vak. Ze benoemen de vakken hier niet met hun titel omdat deze te lang zijn en ze dit zelf niet kunnen onthouden, aldus een docent van ons… Één van de vakken die ik volg, heet “Content and language integrated learning in a second language context” of simpelweg 2.8. Dit vak volg ik samen met de lokale studenten uit het tweede jaar. Het vak wordt gegeven door Sinéad (docenten worden hier gewoon aangesproken met hun voornaam). Zij is een native speaker en komt uit Ierland. Ik heb geen problemen om me hier uit te drukken in het Engels of om haar te begrijpen. Voor de lokale studenten is dit een ander verhaal… Zij begrijpen echt amper iets… Voor dit vak moeten we veel groepswerken doen en ik zit met 3 lokale studenten in de groep. Zij verstaan de opdrachten niet, dus probeer ik deze uit te leggen, maar door hun gebrekkig Engels verstaan ze ook mijn uitleg niet. Dit wordt dus nog een hele uitdaging! Normaal gezien is dit een vak van 6 studiepunten, maar ik neem er hier maar 4 van op. Dat wil zeggen dat ik het grote groepswerk op het einde van de lessen niet moet meedoen. Ik vind dit persoonlijk een hele opluchting omdat ik bang ben dat ik al het werk zelf zou moeten doen. De lokale studenten zouden namelijk niet weten wat ze moeten schrijven in het Engels… We moeten ook een Language Diary bijhouden. Dit dient om beter te verstaan hoe het is om in een andere taal te moeten leren. Het is een dagboek waarin we moeten bijhouden hoe we ons voelen tijdens de lessen, hoe het lukt om alles in het Engels te doen, wat we kunnen doen als het even moeilijker gaat, enzovoort… Een ander vak dat ik volg is 4.4: “Action Research within the foreign language classroom”. Dit vak volg ik enkel met de Erasmus studenten van Education (een foto van onze groep is toegevoegd aan de blog). Onze docent heet Tane. Zij is ook de International Coordinator en regelt alles voor ons omtrent de vakken, de stage enzovoort… Eigenlijk is het een soort mama. Ze probeert ons zo goed mogelijk te begeleiden, we mogen haar steeds contacteren, ze heeft ons een rondleiding gegeven in Mondragon en verteld welke de beste danscafés zijn én we zijn er zelfs al iets mee gaan drinken. Ze geeft heel veel om ons en laat dat ook duidelijk merken. We zijn hier dus zeker warm onthaald. Na de Paasvakantie starten we met nog een vak: “Basque Culture”. Dit is enkel voor Erasmus studenten en is voor ons verplicht op te nemen. Erasmus studenten van andere opleidingen (Engineering & Business Management) kunnen hier vrijwillig voor kiezen. Gisteren sprak ik nog met een meisje uit Rusland die dit vak samen met ons zal volgen. Zo zijn er nog 5 andere. Ze vertelde dat haar vrienden uit het eerste semester dit vak hadden gevolgd en dat ze dit echt supertof vonden. Dat belooft! Ik kijk er alvast naar uit! Maar hiervoor moet ik dus nog eventjes wachten… We hebben ook nog “Teaching Practice”. Dit is stage die we voor 3 weken zullen lopen in een plaatselijke Ikastola. Dit is een Baskische school. De kinderen krijgen er alle vakken in het Baskisch en hebben 1 à 2 uurtjes per week Spaanse les. Engels is hun vreemde taal, net zoals bij ons. Die krijgen ze van een leraar Engels want de gewone leraren kunnen dit zelf niet goed genoeg om het de kinderen aan te leren. Leerlingen krijgen hier blijkbaar al van hun 4 (!) jaar Engelse les. Dit zou je niet zeggen als je hen hoort. Velen (in winkels, op straat…) weigeren ook Engels te praten met ons. Een leerkracht op een lagere school in Eskoriatza vindt het echter heel belangrijk om Engels te leren. Ze heeft 2 kinderen en zou graag hebben dat iemand van de Erasmus studenten 1 keer in de week naar hun thuis gaat om met haar kinderen te spelen of dingen te doen, naar plaatsen te gaan… maar dit allemaal in het Engels. Ik heb me hiervoor opgegeven omdat ik dit heel interessant vind. Het zal een leuk tijdverdrijf zijn, en het belangrijkste: het zal goed zijn voor zowel mijn Engels als dat van de kinderen. Morgen vieren we de verjaardag van één van mijn kotgenoten! Nu ga ik nog wat huiswerk maken! ¡Hasta luego! Nikita xoxo Opnieuw een week geleden dat ik iets van me liet horen! De tijd vliegt hier echt voorbij… Ondertussen heb ik weer veel nieuwe dingen ontdekt!
(tip: lees dit alleen als je veel tijd hebt…) Laten we beginnen bij zaterdag 17 februari. Dit was eens een relax dagje. De afgelopen dagen waren al heel lastig geweest door het vele wandelen en vandaag hadden we besloten niks te doen. Ik heb wel eens geskypet met het thuisfront en ik heb wat getekend. Wat ben ik blij dat ik hier de tijd vind om eens iets te tekenen! Op zondag kwam onze nieuwe kotgenoot Eva toe. Uiteindelijk hebben we die dag ook niet zo veel gedaan. Ook maandag bleef het een rustige dag. Maar dan hadden we echt wel genoeg stil gezeten! Chari, Wendy en ik hadden onderling al afgesproken dat we hier aan onze conditie zouden werken en zouden gaan zwemmen! Zo gezegd, zo gedaan… Vol goede moed vertrokken we dinsdag naar het zwembad. Normaal zouden we de bus nemen, maar hé, we gingen toch sporten, dus konden we even goed te voet naar het zwembad gaan, niet? Na 1,5 km arriveerden we bij het zwembad. “Één ticketje, graag!”… Oei, 6,20 euro om baantjes te zwemmen? Wat veel!!! Toen konden we niet meer terug natuurlijk en we wilden ook echt graag zwemmen! De meneer achter de balie vertelde ons dat we dan ook een bezoekje mochten brengen aan de sauna ter plaatse. De kleedkamers… Daar begon ons avontuur al! Gelukkig waren de kleedkamers opgesplitst in een mannen- en vrouwengedeelte, want blijkbaar is het hier de gewoonte dat men zich samen in één grote ruimte omkleedt. We deden de deur nog maar open, en daar zagen we dus al een naakte vrouw tevoorschijn springen… We voelden ons hier toch wat ongemakkelijk bij, dus gelukkig waren er een drietal kleine hokjes om ons in om te kleden, die – surprise – niet op slot gingen … Eenmaal bij het water, werden we snel teruggestuurd. We moesten namelijk een badmuts aandoen… Probleem! Chari en ik hadden geen badmuts… Hadden we nu echt 6,20 euro betaald om niet te kunnen zwemmen? Gelukkig konden we eens neuzen in de mand van de verloren badmutsen en kozen wel elk eentje. (het zijn synthetische, dus gelukkig geen vieze beestjes erin) Dan konden we er eindelijk aan beginnen! En het ging verrassend goed. We bleven dan ook gaan tot we ons doel bereikt hadden. Maar ons avontuur was nog niet gedaan… Natuurlijk wilden we gebruik maken van de sauna voor het geld dat we gegeven hadden, maar jammer genoeg zat deze helemaal vol, dus gingen we ons maar douchen. Dan zijn we 1,5 km teruggestapt naar ons appartement. Een heel avontuur dus! Maar mijn doel om te zwemmen blijft hetzelfde! Op woensdag gingen we naar het immobiliënkantoor (om eindelijk ons contract te ondertekenen). Dit was tegen de avond, dus hadden we een hele middag om samen te zitten en op te schrijven wat er ons hier stoorde… Heel kort? Het feit dat het hier zo vuil is en dat we geen stofzuiger hebben (ik heb last van mijn huisstofmijtallergie, dus prettig is het niet echt), de Wi-Fi die hier amper/niet werkt (op mijn kamer en de kamer van Wendy, in de andere kamers werkt het regelmatig wel), de chauffage die amper warmte geeft, en misschien nog wel een heel belangrijk punt… Mijn bed dat bijna uit elkaar valt… Ook de rolluiken werken niet… Ik moet het jullie dus niet zeggen… We zouden 200 euro waarborg moeten betalen voor een appartement dat eigenlijk op niks trekt. Professioneel als we zijn, hebben we dit allemaal opgeschreven en zijn we hiermee naar het immobiliënkantoor vertrokken. We zouden dan ook niet weggaan voordat we voor alles een oplossing hadden gevonden. Eenmaal in immobiliënkantoor maakten we kennis met Eva, de bazin. Ik had me haar volledig anders voorgesteld, maar (in tegenstelling tot haar mails) was het echt een vriendelijke madam, met heel wat pit! We hadden wat moeite met het begrijpen van wat ze allemaal zei, maar gelukkig kwam daar een Belgische jongen met zijn mama aan. De mama was dan ook onze reddende engel want zij sprak Spaans en kon ons heel wat uitleg geven. Ze hielp ons ook bij het uitleggen van enkele problemen die we hadden ondervonden in ons appartement. Een heel vriendelijke mevrouw dus! Dankzij haar zou Eva bellen naar Roberto (de eigenaar van het appartement) om eens af te spreken. Hij kwam vandaag, maar daarover straks meer (kwestie dat mijn blog in chronologische volgorde blijft natuurlijk ;) ). De Belgische jongen heet Leo. Het was zijn de laatste avond met zijn mama hier in het mooie Mondragon (hij is ook een Erasmus student, maar zijn mama was mee om hier wat dingen te regelen), dus verschoten we wat toen we plots een berichtje kregen om wat te gaan drinken die avond. Zo geschiedde… We leerden Leo beter kennen en blijkbaar zal hij samen met ons Education volgen hier aan de universiteit! Hij vertelde ons dat hij al naar de campus was geweest en dit waren wij de volgende dag van plan. Op donderdag (gisteren dus) zijn we dan naar onze campus geweest. Hiervoor zullen we elke dag de bus moeten nemen naar Eskoriatza. Dit is de campus van Education. Wat een mooi stadje is dit! Heel gezellig en rustig, maar tegelijkertijd ook veel leven. Ook de campus is werkelijk prachtig! De foto’s kan je zien op de blog. We vroegen daar wat meer informatie. Maandag is (eindelijk) onze eerste dag hier en we worden er blijkbaar om 10 uur verwacht. Wat spannend! We kochten ook meteen een buskaart. Hiermee krijgen we korting om naar de campus te gaan. We krijgen ook korting om naar steden als Bilbao en Donostia te gaan, dus dat is wel heel mooi meegenomen! Gisterenavond was het hier Pintxo poté. Dit is iets typisch voor de Basken. Het gaat als volgt: je koopt een biertje voor 1 euro en je krijgt er een pintxo (tapashapje) bij… Ik drink geen bier en jammer genoeg vond ik de pintxo ook echt niet lekker. Dat weerhield ons er natuurlijk niet van om ons ongelofelijk hard te amuseren. We leerden heel wat nieuwe mensen kennen! Allemaal Erasmus studenten uit verschillende landen. Ze studeren hier bijna allemaal voor ingenieur, dus zullen ze niet bij ons zitten. Ik ben dankzij één van hen dan ook te weten gekomen dat ik lijk op Taylor Swift… Het was een Mexicaans meisje dat hiermee afkwam. 2 minuten later stond er een foto van Taylor Swift op haar gsm en ging ze bij de studenten rond om te zeggen dat ik toch wel erg op haar lijk! Ik vind dit heel raar en niet echt waar, maar het is in ieder geval wel echt een heel mooi compliment! Het was zeker een geslaagde avond! Ik leerde ook een nieuw spelletje kennen dankzij deze Erasmus studenten. Ik heb geen idee hoe het noemt, maar het is iets met klappen op een tafel. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar het was wel echt lachen tijdens het spel. Er staat een foto op mijn blog waar we het spel aan het spelen zijn. Wat gek is, is dat ze hier beginnen feesten rond 19 uur en eindigen rond 1 uur. Ik vind dit wel een goed systeem. Dan zit je nog op tijd in je bed. Het is in ieder geval voor herhaling vatbaar! Zoals ik eerder al zei, kwam de huisbaas vandaag langs. Roberto zou komen om 12 uur… Maar naar Spaanse gewoonte arriveerde hij uiteindelijk rond 13.30 uur. Hij had de brief met opmerkingen over het appartement gekregen van Eva en doorgenomen. Hij vertelde dat hij wat bang was om naar ons te komen (door deze brief, uiteraard). Roberto is een heel vlotte man. Misschien net iets te vlot, maar dat zorgde er ook voor dat hij wou dat wij hier een prettig verblijf zouden hebben én dat hij dus ons appartement in orde zou stellen. Hij beloofde dat hij zou zorgen voor een Wi-Fi versterker, een koffiezetapparaat, een stofzuiger en hij belde de loodgieter om de verwarming eens te laten nakijken. Deze doet het namelijk ook niet echt goed. Ook keek hij eens naar mijn bed en zag dat er delen waren afgebroken. Ik was al gerustgesteld dat mijn bed niet plots ineen zou vallen, maar Roberto drong er toch op aan een nieuw bed te kopen. Voor mij uiteraard geen probleem! Ik had dit allemaal niet verwacht, maar ben aangenaam verrast over hoe hij met de problemen hier in het appartement omgaat! Nu natuurlijk ook hopen dat hij het doet! Mijn volgende blog zal wat meer schoolgericht zijn, aangezien de lessen starten op maandag. Ik ben ontzettend benieuwd en nieuwsgierig hoe het er hier aan toe zal gaan! Jij ook? Blijf dan zeker mijn blog opvolgen! Tot de volgende! Xxx Nikita 16 februari… Het is een week geleden dat ik nog iets postte en ondertussen is er al veel gebeurd hier!
Zaterdag heb ik met mijn mama en papa geskypet. Het was leuk om hen terug te zien. Jammer genoeg was dat wel op een klein schermpje, maar dat zal zo nog zijn voor de komende 4 maand… Zondag en maandag heb ik hier wat gewerkt aan mijn zelfevaluatie van stage, de was gedaan, mijn kamer nog wat gepersonaliseerd, ballonnen opgehangen voor mijn roomies enzovoort… Typische dingen dus! Maandag was het dan eindelijk zo ver! Mijn roomies zouden aankomen! Wat spannend, ik had echt veel stress… Maar alles liep goed en er was meteen een klik! Ik vond het geweldig. Eindelijk moest ik hier niet meer alleen zitten en had ik meiden om mee te praten. Het was ook leuk dat er een echte klik was. ’s Avonds keken we naar Blind Getrouwd. Leuk dat we dezelfde stijl hebben qua televisie en films! Zo hebben we nog veel avonden gehad, gezellig met een kaarsje, wat chips en een filmpje of serie. Heel leuk! We hebben de afgelopen dagen Mondragon verkend. We hebben veel gewandeld, zijn elke dag aan onze 10 000 stappen gekomen (en meer…) en zijn zelfs naar het topje van een berg gewandeld. Wat een mooie uitzichten! Overal waar je keek, was je gewoon betoverd door de prachtige omgeving. Donderdag en vrijdag was het hier dan ook fantastisch weer, waardoor we nog meer van de prachtige uitzichten konden genieten! We gingen ook samen naar zee: Donostia – San Sebastian. Wat een mooie zee, en zo rustgevend! We gingen ook shoppen, want het zijn hier solden (of rebajas) en daar moesten we uiteraard van profiteren! Bij het onderdeel foto’s kan je er heel wat bewonderen, zowel van het fantastische Mondragon, als van het wondermooie Donostia. Vandaag kregen we plots bericht van Eva van het immokantoor dat onze nieuwe roomie (ook een Eva) zou arriveren, zo’n halfuur voordat ze echt toekwam. Wat een shock ineens! We hebben onze plannen dan maar gewijzigd en vol spanning afgewacht op haar komst. Blijkbaar verblijft ze sinds gisteren in een hostel in Bilbao zelf. Ze keerde bijna meteen naar daar terug. Pas vanaf zondag zal ze hier haar intrek nemen. De afgelopen dagen hebben we al heel wat Spaanse woordjes geleerd. Het gaat veel beter om hier Spaans te leren dan in een boekje of via een app op je GSM. Wat we nooit gaan vergeten zijn de volgende woorden: “hielo” is ijs, of ijsblokjes (in je drinken) en “picado” is gehakt. Wat leuk om op deze manier een nieuwe taal te leren! Het is een echte onderdompeling! Zo meteen gaan we koken met onze “picado” en nog wat groentjes en daarna zullen we er ongetwijfeld weer een gezellige avond van maken! Tot snel lieve volgers Xxx Nikita Ondertussen zit ik hier al mijn vierde dag… Mijn vriend is bijna thuis. Het was een enorm lastig afscheid.
Ik zit hier nog tot maandag alleen. Dan komen 2 andere meisjes. Later volgende week komt nog een derde meisje. Ik ben erg benieuwd naar hen. En ik kijk er ook echt naar uit hen te leren kennen en hen hier te verwelkomen! Ik zit nu een vijftal uur alleen en heb me al zo eenzaam gevoeld. Ik tel de dagen af naar mijn gezelschap. Mijn vorige blog was niet zo positief, maar hier ben ik om jullie een heel ander verhaal te vertellen! Mijn vriend en ik hebben hier alles opgekuist, stof afgedaan, de afwas gedaan, geveegd, gedweild… Moesten jullie het appartement maandag gezien hebben, dan zouden jullie het nu vast en zeker niet meer herkennen! Ik kan vol trots zeggen dat het hier echt gezellig is geworden! :D Nu kan ik niet wachten om de andere meisjes te verwelkomen in ons gezellig appartementje! Naast het vele kuisen (het is echt een groot appartement), hebben we ook wat tijd gemaakt om Mondragon te leren kennen. We hebben enorm veel gewandeld en ook al een berg “beklommen”. Boven op de berg begon het prachtig te sneeuwen. Wat een mooi moment. Eentje (van de zo vele) om te koesteren! Alsof dit nog niet genoeg was, zaten er op het topje van de berg allemaal katten (en ik ben echt verzot op katten). Er zat zelf een Beau 2.0 bij! Beau is mijn kat thuis, in het veilige Wachtebeke. Wat een schatje! Ik voelde me hier meteen thuis :D Nu zit ik deze blog vanuit mijn kamer te schrijven en heb ik een uitzicht over de berg die we beklommen hebben. Een lastige, maar o zo mooie wandeling door de bergen in het frisse Mondragon. Gisteren zijn we naar Bilbao geweest. Wat jammer dat er zo weinig bussen rijden! Toen we daar ’s ochtends aankwamen, zagen we meteen het stadion van Athletic Club. Dit wouden we heel graag bezoeken dus zo geschiedde… W A U W! Ik heb al meerdere voetbalstadions bezocht, maar dit was echt prachtig! Ook de mooie verhalen achter het logo, de ploeg… het was geweldig! We kregen zelfs een privé rondleiding! Ik heb enorm veel foto’s genomen die zeker op mijn blog zullen verschijnen (in de heel nabije toekomst). Hierna hebben we de stad Bilbao zelf bezocht. We wouden de bus van 17.15 uur terug halen want daarna was het pas om 19.45 uur en dan zouden de supermarkten hier toe zijn… Heel veel tijd was er niet meer. We wouden ook wat gaan shoppen, maar de meeste winkels zijn hier gesloten in de namiddag. Die gaan pas terug open rond 17 uur… Siësta noemt dat zeker? ’s Avonds verwenden we onszelf op een filmpje. Daarna maakte mijn vriend dan zijn rugzak om te vertrekken. Deze ochtend was het dan zover… Met pijn in mijn hart heb ik hem uitgezwaaid aan de bushalte. Maar hij is positief en ik ook! We zien elkaar terug over 2 maand! Tot dan ga ik hier mijn eerste avonturen beleven, mijn eerste lessen volgen, veel nieuwe studenten leren kennen. Het wordt een avontuur om nooit meer te vergeten! Daar ben ik alvast van overtuigd! Xxx Nikita 6.15 uur... Mijn wekker gaat af.
6.45 uur... We vertrekken richting de luchthaven. Mijn mama zou mij en mijn vriend afzetten. Hij vergezelt me de eerste dagen in mijn eenzame appartement in het koude en regenachtige Mondragon. Net nadat ik stuurde naar een vriend dat we vlot konden rijden, bleek er een ongeval gebeurd te zijn... Al bij al viel de file nog mee en waren we een kleine 3 uur op voorhand op de luchthaven van Zaventem. Daar aangekomen mocht ik voor de eerste keer zelf mijn valiezen inchecken! Wat een ervaring... en hoe traag ging dat wel! We zijn met mijn mama eerst nog iets gaan drinken op de luchthaven. Een koffietje zodat ze zeker niet moe terug achter het stuur zou kruipen. Na een moeilijk afscheid met mijn broer en mijn kat (en op de afscheidsfeestjes met familie en vrienden) volgde het afscheid met mijn mama. Dat was nog moeilijker. Het besef dat ik haar meer dan 4 maanden niet zal zien... Eenmaal dit achter de rug was, gingen we door naar de security. Daarna konden we naar onze gate gaan. Pas om 10.10 uur zouden we meer informatie krijgen over onze vlucht. Dus besloten we maar vrienden te gaan uitzwaaien: Eerst gingen we naar gate 38, daar was Nick. Hij zou bijna opstijgen, dus haastten we ons naar hem. Hierna gingen we rechtstreeks naar gate 55 (lees: helemaal de andere kant van de luchthaven), daar stond Arnout te wachten op zijn vlucht. Hij vertrekt ook op Erasmus, dus het is echt leuk om samen zo een avontuur te delen! Als laatste zagen we nog Mélissa en Wouter. Zij zouden ook op reis gaan. Ik ben echt blij dat ik deze 4 fantastische mensen nog eens heb mogen zien voordat ik vertrok! Normaal zouden we opstijgen om 10.55 uur... Normaal... Plots kreeg ik een sms dat onze vlucht verlaat was naar 11.50 uur... Een probleem, want Borja (iemand van het Immokantoor hier in Mondragon/Arrasate) zou ons om 15.39 uur opwachten aan het busstation. We zouden onze bus nemen om 14.15 uur, maar dit was pas het uur dat we in de aankomsthal toekwamen... Borja moest dus nog even wachten. Er waren namelijk heel wat problemen met onze vliegtuigen... Het vliegtuig waarmee we normaal zouden vliegen, bleek in Milaan vast te zitten met technische problemen. Er werd dus een nieuw vliegtuig naar ons gestuurd. Daarom dat we een uur later pas konden opstijgen. Eens geland hier, was er opnieuw een probleem met ons vliegtuig... We konden niet uitstappen want alle elektriciteit op het vliegtuig was weggevallen. Na bijna 2 uur te wachten op onze nieuwe bus richting Mondragon, kwamen we hier rond 17.05 uur toe. Borja stond ons al op te wachten in de gietende regen... Hij was helemaal anders dan dat ik me had ingebeeld. Hij zag er helemaal niet als een Spanjaard uit. Misschien zien Basken er dan ook helemaal niet uit als Spanjaarden... Iets om de volgende dagen te ontdekken! Borja's rijkunsten bleken wel helemaal Spaans te zijn. Wat was dat... Die man zat de hele tijd op zijn gsm, ik voelde me helemaal niet veilig. Hij wist ook helemaal niet waar mijn appartement zou zijn... Uiteindelijk heb ik mijn Google Maps aangezet en hem de weg gewezen... Het was ook helemaal duidelijk dat hij nog nooit in dit appartement geweest was... ... ... ... Mijn gedachten ... Dit appartement ... Kan ik dit nog inwisselen? Alles was zoooooo vuil, het stonk er verschrikkelijk en de moed zonk me in de schoenen. Ik was zo blij dat mijn vriend bij me was! Hij kon me weer moed inspreken. Matten vol met haar en stof en weet ik veel wat nog allemaal, wc's met restjes... in, bestek dat nog niet afgewassen was, borden die je niet eens vast durft te pakken van de vuiligheid, kasten die in elkaar dreigen te vallen... en nergens andere studenten... In mijn blok (dat enorm groot is, met zo'n 18 verdiepingen) heb ik alleen nog maar oudere mensen zien rondlopen. Nu ja, ik denk dat de studenten zeker nog zullen toekomen! Ondertussen zijn de eerste (en belangrijkste) boodschappen gedaan in onze plaatselijke supermarkt! Nu ik deze blog aan het schrijven ben, is de keuken helemaal uit gekuist (oef!), mijn kamer deftig geworden en mijn valiezen bijna geleegd. Ik lig even in bed met enorm veel rugpijn en helemaal bevroren omdat de chauffage niet goed werkt... Maar ik blijf positief! Het zal hier allemaal zeker wel meevallen eens ik hier wat langer ben. Ik kijk er ook enorm naar uit om mijn flatgenoten te leren kennen en deze buurt (zonder regen) te ontdekken! Hopelijk ben ik hier de volgende keer met alleen maar positief nieuws! (Geen zonnige) groetjes Nikita ... en dan zit ik in Spanje!
Het is zo ontzettend spannend! Ik kijk er enorm hard naar uit, maar het begint nu pas door te dringen hoe hard ik iedereen hier zal missen... Vanaf morgen kan ik me helemaal beginnen voorbereiden om maandag te vertrekken. Morgen, omdat het morgen pas de laatste dag is van mijn eindstage! Dit zal ook al heel emotioneel worden. Een maand lang heb ik iedere dag het beste van mezelf gegeven om die kinderen gelukkig te maken en om ze dingen bij te leren. Vanaf maandag zal ik zelf heel veel nieuwe dingen bijleren! Dan begint mijn avontuur... Ik heb nooit op kot gezeten, kan enkel wat basic dingen koken, kreeg voor alles de hulp van mijn ouders... en vanaf maandag zal ik helemaal op eigen benen moeten staan... Er zal dus een heel nieuwe wereld voor me opengaan. Enorm spannend, maar wel iets waar ik heel hard naar uitkijk! Momenteel heb ik nog maar 1 valies gemaakt... De rest volgt dit weekend. Wat dit weekend nóg volgt, zijn de vele afscheidsfeestjes met familie, vrienden en mijn allerliefste kat, Beau. Dat kleine, zwarte beestje heeft zo'n speciaal plekje in mijn hart, dat ik hem niet zal kunnen loslaten als ik vertrek. Nu ga ik nog wat voorbereiden voor mijn laatste dag stage en dan vanaf morgen... afscheid nemen van de kinderen, valiezen maken, afscheidsfeestje nummer één, nummer twee, nummer drie... mijn laatste cinemabezoek in België, de laatste keer gaan supporteren voor mijn vriend op de voetbal... Het zullen nog emotionele dagen worden, maar ik ben klaar om mijn nieuwe avontuur tegemoet te gaan! Tot snel, in Spanje! xoxo Nikita |
NikitaIk ben Nikita Van Landeghem, 22 jaar en studeer voor leerkracht lager onderwijs. Archieven |